zaterdag 31 juli 2010

Favela painting

Het leven in een Braziliaanse favela is hard, maar ziet er dankzij de projecten van Haas&Hahn alvast een stuk kleurrijker uit.

Haas&Hahn zijn de Nederlanders
Jeroen Koolhaas en Dre Urhahn.
Toen ze in 2005 een documentaire opnamen voor MTV over hiphop in de favela's van Rio en Sao Paolo raakten ze bijzonder geïnspireerd door de omgeving. Ze besloten kunst op onverwachte plaatsen te brengen, met name op de muren van de favela's. Ze schakelden daarvoor lokale jongeren in, leerden hen de knepen van het vak én betaalden hen ervoor. Een geweldig initiatief om deze jongeren weg te houden van de straatcriminaliteit.

Voor hun laatste project werd de marktplaats van de Santa Mariagemeenschap in het hart van Rio de Janeiro in een kleurexplosie ondergedompeld. Het ultieme doel is om het kleurbad uit te breiden naar de volledige favelaheuvel. Prachtig!

Bron: It's Nice That
http://www.favelapainting.com

donderdag 29 juli 2010

Met naald en daad

In de lagere school was ik absoluut geen fan van de naailes, maar met ouder worden, durft men nogal eens zijn mening bij te stellen, nietwaar? Ik ben nog steeds niet van de handigste, maar ik durf al eens wat meer naar naald en draad te grijpen: getuige een geborduurde eenhoorn om mijn aftandse kleerkast toch 'iets' te geven, mijn poging tot gehaakte amigurumifiguurtjes vorige winter en geborduurde uitnodigingen die een beetje doen denken aan deze kaartjes van Curious Doodles (maar helaas niet zo mooi gelukt, ik herhaal: niet van de handigste). De alternatieve poster van Gerana Plummer past ook in dit plaatje: superidee! Begint het bij jullie ook al te jeuken aan die vingers?

Bron: The Experts Agree
Bron: ShareSomeCandy

woensdag 28 juli 2010

Owen Richards

Owen Richards fotografeert in de eerste plaats voor de liefde, maar soms ook voor geld, geeft hij op zijn webstek toe. Onder die betaalde opdrachten vind je heel wat muzikantenportretten en vooral veel rock en lol. Vaak behoorlijk mooie verstilde taferelen, maar de spontaneïteit van zijn actievere reeks 'Chronicles of everything inbetween' heeft toch net dat tikkeltje extra.

Bron: It's Nice That
http://www.owenrichards.co.uk

zondag 25 juli 2010

Ein-de-lijk!

Deze week vonden we zowaar 20 eieren op onze stoep, not kidding, geheel intact, in eierdozen, door een nobele onbekende aan onze deur afgezet. Buurman wist van niks, familie wist van niks, was dit boeltje wel te vertrouwen?

Na een geslaagde quichetest die uitwees dat de dingen nog eetbaar waren, besloot ik gisteren het er nog eens op te wagen om muffins te bakken. Met de wetenschap dat vorige pogingen uitdraaiden op 'lekker zolang je er niet naar kijkt', waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen. Een half uur chocolade raspen en een keukenveldslag later stond ik enthousiast op en neer te springen voor mijn ovenvenstertje.
Ein-de-lijk, het is me gelukt! Prachtexemplaren die superlekker smaakten. Zou ik dan eindelijk de weg richting bakprinses gevonden hebben? Maar één manier om dat te testen. En ik heb nog wat eieren over...

vrijdag 23 juli 2010

Gun jezelf eens een cadeautje

Net mijn allereerste item ooit op Etsy gekocht! Nog nooit van gehoord? Etsy is een gigantische online markt waar je handgemaakte spulletjes van over de hele wereld rechtsreeks van de ontwerpers kan kopen. Waarschuwing: eens je begint te snuisteren, ben je gegarandeerd verkocht!

Ik heb me een hele tijd kunnen flink houden, maar nu ik ein-de-lijk een nieuwe job gevonden heb (die ook iets met handgemaakt te maken heeft, maar daarover later meer: ik wil eerst een contract onder mijn neus voordat ik begin te juichen, zo immens nuchter ben ik nu eenmaal), vond ik het wel de ideale gelegenheid om een geschenkje voor mezelf te kopen.

Het is dus een ring geworden van Italiaanse ontwerpster Niandra: normaal draag ik haast nooit ringen (wegens moeilijke vingers, echt waar), maar deze kan van maat aangepast worden (ideaal) en ik was gewoon meteen wég van de vintage feel bloemetjes.

Dat wordt een dagelijks sprintje richting brievenbus!

http://www.etsy.com
http://www.etsy.com/shop/niandra

Dour, de nabeschouwing

Werken aan een normaal slaappatroon stond als laatste in rij op mijn to-do-list, maar eindelijk ben ik daar geraakt. Dus vergeef me als ik geen apart verslagje van Dour meer op mijn blog zet.

Toen ik terugkeerde had ik een 'bwa'-gevoel. Nergens echt kippenvel ervaren. Maar dat kon dan ook weer aan de hoge temperaturen liggen natuurlijk. Bij het typen van mijn reviews voor Cutting Edge (waar ik jullie graag naar doorverwijs voor een uitgebreide nabeschouwing), merkte ik dat ik toch heel wat acts gezien had die mij vier of vijf sterren waard waren. Vanwaar dan toch geen euforie achteraf? Raak ik misschien langzaamaan immuun voor goede optredens wegens overdosis doorheen de jaren? Let's hope not! Festivals forever! Op naar een avondje Lokerse Feesten en Pukkelpop!


Afijn, de top 5 (in willekeurige volgorde) van Dour 2010:
Dan Le Sac vs Scroobius Pip
Hypnotic Brass Ensemble
Chris Cunningham
Buraka Som Sistema
Vermin Twins

http://www.cuttingedge.be/specials/600-dour-festival-2010

donderdag 22 juli 2010

Doodgaan en rommelmarkten

De beentjes losgooien ging héél moeizaam op 10 Days Off ondanks zotte acts à la Slagsmalsklubben en de grooves van Felix Da Housecat. Oververmoeidheid (na 2 festivals op rij kan dat al eens voorkomen) en een ondraaglijke hitte binnenin de Vooruit waren de grootste schuldigen, gok ik.

Toen we ons ver in de namiddag richting station Gent-Sint-Pieters sleepten, stootten we aldaar op een rommelmarktje. Van tussen de half open oogjes maar liefst vier vondsten gescoord! Oude Chinese speelblokjes, een blikken doos met retrofoto, oranje handspiegeltje én oranje onderleggers. Hmz, ik moet dringend eens dimmen met al dat oranje...

maandag 19 juli 2010

The day after

Dour, the day after...

Zorgwekkend slaaptekort - check: hadden we nu eens geen lawaaierige buren, wordt een mens nog steeds wakker van de stilte / een genadeloze zon op het tentdak / dringend moeten plassen terwijl de toiletten ettelijke meters te ver van de tent ligt.

Protesterende maag en darmen - check: Ondanks de aanwezigheid van mijn favo eetstand van de Gentse Greenway... ik bespaar jullie de details.

Veel te veel werk voor de boeg - check: tegen morgenavond 20u deadline - al mijn reviews te posten op Cutting Edge. Rust? Welke rust?

Verstand zoek - check: morgenavond al terug naar 10 Days Off in Gent, waar ik hopelijk te weten kom waarom ik ook al weer Felix Da Housecat zonodig moest zien... van 4u tot 6u? Autsj!!!

Foto: George Downing

donderdag 15 juli 2010

Daar is Dour

Okay, puf puf, einde van mijn blogupdatemarathonnetje. Morgen Dour festival! Muziek muziek en nog eens muziek, dus sorry, peeps, maar jullie zullen nog wat op dit marathonnetje moeten teren tot ik terugkeer van tussen de Waalse grassprieten.

O, en duim dat het niet (te veel) regent, pretty please?

http://www.dourfestival.be

Voor Flair bloggen kan schizofrene gevolgen hebben

Jawel, jullie lezen het goed: ik - blog - voor - Flair.

Sinds maandag kan je er mijn eerste blogpost lezen. How come?
Best grappig: via de Humosite zag ik een oproep van Flair dat ze zomerbloggers zochten (ik lees niet eens de Flair, maar ssst heh) en aangezien ik hier zoveel plezier aan bloggen beleef, dacht ik dat reageren geen kwaad kon. Ze vonden Lemon Lizzie best leuk (bloos) en nu mag ik dus 2 zomermaanden lang samen met 2 andere meiden een eigen blog op de Flairwebsite verzorgen.
Je kan me onder de zomerblogs vinden onder 'Mijn eigen wonderland'. Ja, I know, cheesy titeltje, maar afijn, meer... uhm... Flair?

Ik word er wel wat schizofreen van. Moet ik nu voor elke blog aparte items maken (wat ik nu dus aan het proberen ben)? En wat is er dan Flair en wat Lemon Lizzie? Of blijf ik gewoon mezelf en post ik alles gewoon twee keer? Lijkt me gezonder om dat tweede toch voortaan maar te proberen, dan missen jullie niks met op mijn eigen stekje te blijven lezen, maar als de navytrend en de hotspots van Sète je interesseren, zou ik suggereren dat je toch eens gaat piepen naar de Flairblog. En misschien zijn er toch nog lichte schizofrene verschillen in posts. We'll see...

En for the record: Flairs citytripbijlages stikken al-tijd van de goede adresjes, dus respect!

http://www.flair.be/nl/blogs/zomerblogs/mijn-eigen-wonderland.html

woensdag 14 juli 2010

Worldwide Festival: the aftermath

Worldwide Worldwide Worldwide! Het is zowat het enige dat door mijn hoofd tolt, en dat terwijl ik morgen op sollicitatiegesprek moet én alweer naar het volgende festival vertrek: Dour.

Bon, om alles dus uit mijn systeem te krijgen, even twee namen met jullie delen die onvergetelijke Worldwidemomenten opleverden:

Ons binnenlands product LeFtO. Vorig jaar was hij ook al van de partij in Sète, hij is zowat gepromoveerd tot vaste cameraman van het festival (zie het filmpje onderaan) en zijn Studio Brussel programma werd door - veronderstel ik toch - ondertussen goede buddy Gilles Peterson verkozen tot beste radioshow van 2009, volledig terecht wat mij betreft! Hij kreeg de zware taak om een teleurgestelde (na het nieuws dat Gil Scott-Heron afgezegd had) aanstromende meute op te warmen en deed het met een nonchalance en gemak die bewonderenswaardig is. Keuze, sfeer en variatie is àlles en dat heeft LeFtO maar al te goed begrepen. De zon begon spontaan wat harder te stralen op de tonen van zijn plaatjes. See you next year, LeFtO!

Theophilus London was voor mij dé revelatie van Worldwide Festival 2010. Hij is dan misschien wel afkomstig uit Brooklyn, maar hij had zich voor de gelegenheid volledig in French Riviera stijl uitgedost, inclusief gouden verrekijkerhanger en navypet. Soul, new wave en pop staat er te lezen op zijn MySpacepagina, kwestie van niet in één hokje te passen. Zijn set had een enorme energieke hiphopfeel, maar was niet wars van zowel catchy songs als tegendraadse hersenkronkels. 'Enjoy the sun' staat in elk geval deze zomer bij mij op repeat. Moederziel alleen was de man, maar man, man, man, wàt een kracht wist hij in die micro te leggen. Fab!

http://www.lefto.be
http://www.myspace.com/theophiluslondon
http://www.worldwidefestival.com

't Is weer voorbij die mooie zomer

Zo voelde het toch aan na slechts één uur slaap en een zware stortbui over ons hoofd zodra we België terug binnenkwamen. Worldwide Festival was voor de tweede keer op rij wel zaaaaaluuuug.

Oké, behalve dan dat maar liefst drie headliners met de hoofdletter H afgezegd hadden (Gil Scott-Heron, Flying Lotus én Joy Orbison, snif snif): zwaar ziek, voedselvergiftiging en onbepaalde oorzaak naar het schijnt... Enfin, ik wens ze in elk geval veel beterschap.

Gevolg: de line-up deftig door elkaar geschud. Die neigde al snel naar eerder dancegericht (Laurent Garnier als vervanger zat er misschien voor iets tussen). We misten de relaxte soul- en jazzmood van vorig jaar wel wat, maar aangezien we niet vies zijn van wat boenke boenke hebben we ons alsnog rot geamuseerd. Enige teleurstelling was Gonja Sufi, de nieuwste Warptelg die ongelooflijk gehypet wordt. Zijn optreden deed me denken aan een mislukt hiphopoptreden dat op den duur eerder naar een antidrugscampagne neigde. Nu, misschien snàp ik zijn muziek gewoon niet, in dat geval: mijn oprechte excuses aan alle fans.

Maar gelukkig was er nog genoeg
sfeer, sfeer en sfeer en o ja gorgeous people, zon, zee, strand en goede muziek voor een supervakantie.

http://www.worldwidefestival.com

woensdag 7 juli 2010

Zon, zee en muziek

Morgen deze tijd zit ik op de tgv richting Sète. Ah oui, le Sud de la France! Op de Franse météo zie ik alleen maar volle zonnetjes knipogen, dus dat wordt genieten en regelmatig insmeren met zonnecrème. Niet dat mijn voornaamste plan is om er op het strand te gaan liggen. Nee, we gaan voor het tweede jaar op rij naar Worldwide Festival, een uiterst charmant muziekevenement vol soul, jazz en elektronica, integraal samengesteld door Britse dj Gilles Peterson. Vorig jaar was de sfeer top en met namen als Gill Scott-Heron, Flying Lotus, Joy Orbison en zelfs onze eigen Lefto (zeggen deze namen je niets, hoog tijd om ze te leren kennen dan!) belooft het dit jaar muzikaal gezien alvast weer snor te zitten.

Dus eventjes geen blogposts meer voor Ellie, maar zon, zee en zalige muziek!

The Wish Come True Festival

Hier werd ik echt supervrolijk van: The Wish Come True Festival in Toronto. Twee weken lang dompelde FriendsWithYou Toronto onder in kleur en fun. Ze creëerden Rainbow City, een interactief kunstwerk vol buitenproportionele springkastelen, gigantische totems en figuren die aan Japanse animefiguurtjes deden denken. Naast al dit speelse plezier waren er ook nog een tentoonstelling, een pop-up shop en heel wat andere activiteiten in de stad.

FriendsWithYou is een bedrijf opgericht door enkele kunstenaars uit Miami met als missie de idee van magie, geluk en vriendschap over de wereld verspreiden. Ze vormen een creatieve denktank die zich inzetten voor zowel kunstprojecten, interactieve installaties als commercieel gelinkte opdrachten.

Bron: ShareSomeCandy
http://www.friendswithyou.com/blog/the-wish-come-true-festival-by-fwy

Zo moeder, zo dochter

Wie het ooit al aangedurfd heeft om de solden te trotseren met kindlief, weet dat dit geen sinecure is. Want hoe dochter of zoon binnen handbereik houden als je eigenlijk al de handen vol hebt met shoppingtassen? Bij Reisenthel hebben ze daar iets op gevonden: de motherchildbag, een tas met een extra handvat op kindvriendelijke hoogte. Want vrije handen zijn overbodig als dochter of zoon mama kunnen helpen koopjes dragen, nietwaar? Let wel: het risico dat de kleine aan jonge leeftijd een winkelverslaving ontwikkelt, neem je er wel bij.

Bron: swissmiss
http://www.reisenthel-shop.eu

maandag 5 juli 2010

Vuvuzzzzzzela

Dacht ik bij de eerste wereldbekerwedstrijden nog dat er een kolonie muggen in huis zat, dan ben ik nu al volledig gewend geraakt aan het vuvuzelagezoem. Een wedstrijd zou misschien zelfs al vreemd klinken zonder. YouTube gaat nog een stapje verder en heeft voorwaar voor de fun een vuvuzelabutton toegevoegd, zodat je je favoriete lawaai elke video kan laten overstemmen. Grappig!

Bron: swissmiss

zondag 4 juli 2010

Het rommeljachtseizoen is geopend!

Ik ben absoluut geen ochtendmens, maar op een zonnige zondagochtend raak ik toch voor één ding ontieglijk vroeg uit bed: rommelmarkten bezoeken! Gelukkig vandaag eens niet geopteerd voor de Bjornway (lees: nachtje doortrekken), maar wel de Ellieway (lees: vroeg onder de wol en vroeg opstaan). Torhout en Brugge stonden op het programma: goed voor een slordige 1400 stands. De kuiten gesmeerd en het boodschappenkarretje in de aanslag trotseerden we een genadeloze zon en hordes tergend traag slenterende toeristen.


Al bij al een leuk uitstapje, maar geen monsteropbrengst: Bjorn een resem Star Wars-figuurtjes gescoord, ikke een retro pin-up sigarettendoosje en een seventies bolletje met gaten bovenin.
Iemand een leuk idee wat ik er precies mee zou kunnen aanvangen?


Soit, tijd voor een voetbadje!

zaterdag 3 juli 2010

Ghostpatrol

Je moet er maar op komen: van een instrument een drager maken. Ghostpatrol besloot zijn kwetsbare en verstilde tekeningen op potloden te zetten. Geweldig idee met een fascinerend resultaat!

Bron: Distillate
http://ghostpatrol.net