vrijdag 22 mei 2015

Arno

Woensdagochtend was ik wel héél snel op de hoogte van de geboorte van Arno. Eén van de voordelen als je een geboortekaartje ontwerpt: je volgt alles vanaf de eerste rij. Strikte geheimhouding van de naam (vooral als je de aanstaande ouders goed kent) is dan misschien weer één van de nadelen: keer op keer verschool ik me angstvallig achter de laptop als de wederhelft weer maar eens iets uit de keukenkast moest komen halen (Oké, laat ons zeggen dat de keukentafel die dienst doet als bureau eerder een nadeel is).

Bert en Herlinde hadden geen welomlijnd idee toen we samenzaten voor het ontwerp. Geen roze, want het is een jongen (allez). Misschien iets met lente want de geboorte was voor mei uitgerekend. Enfin, dit was een doe-maar-je-zin-opdracht dus. Ik had beloofd om enkele schetsen te maken, maar uiteindelijk bleef het bij één: een portret van het gezinnetje met mama, papa, grote zus Hannah en ondertussen ook grote broer Warre. Gelukkig waren Bert en Herlinde meteen gewonnen voor het idee. Na een paar aanpassingen (de zonnebloempot kwam erbij, Warre wou per sé een blauw t-shirt en het bladerkadertje mocht wat kleurrijker) was het kaartje er. En nu is Arno er eindelijk ook! Welkom!

zaterdag 2 mei 2015

In Carll's head

Met het spreekwoord 'van uitstel komt afstel' in gedachten trokken we vandaag naar Gent voor de tentoonstelling 'In my head' van illustratorgrootheid Carll Cneut in de Sint-Pietersabdij. Dat we nog één weekendje konden wachten, maar nee, want van uitstel...

Ik had alleen maar lovende woorden en superlatieven gehoord van mensen die de tentoonstelling al bezocht hadden, maar ondanks alle tipjes van de sluier bleek het een must om het zelf eens te beleven. Nu, als je bij aanvang al de vraag krijgt of je de audiogids in het Nederlands of het West-Vlaams wil, dan krijg je het als 'West-Vlamske' toch al even warm vanbinnen.

Als ik iets mag aanraden is het om niet ongeduldig door de eerste ruimte te stormen aangezien er daar nog niets te horen valt: er valt des te meer te zien! Een ruimte vol zelfgemaakte polaroids van Carll Cneut, proppen papier en een videointerview zetten meteen de toon: dit wordt iets hoogst persoonlijks. 
Met Wouter Deprez die op zijn eigen sappige manier Cneuts jeugd in Geluwe in je oor vertelt, fluistert en brult, slenter je met grote ogen door de magnifieke decors van de tentoonstelling die keer op keer perfect de juiste toon zetten: zelden zo'n mooie, leuke opstelling gezien! 
Na (dju, 't is al gedaan) het afgeven van de audiogidsen was het nog niet getreurd: tijd om de illustraties van dichtbij te bewonderen. Mond open van verbazing je afvragen hoe hij het klaarspeelt om zo klein én gedetailleerd te werken! En mocht je écht nog vragen hebben, dan kan je hem die misschien zelf stellen: voor de tentoonstelling verhuisde Carll Cneut zijn atelier naar de Sint-Pietersabdij waar hij vaak met een glimlach al die nieuwsgierigen verwelkomt (ja, hij was er!).

Bon, 't is duidelijk: liever vandaag nog dan morgen daarheen, want de tentoonstelling loopt maar tot 10 mei meer! En van uitstel komt afstel.